29-07-2020 10:13
"Zwycięstwa uczą mnie więcej niż porażki" - wywiad z trenerem Jakubem Drwalem

Metal Tarnów w sezonie 19/20 awansował do IV ligi po wielu latach nieobecności. „Gawrony” pod wodzą trenera Jakuba Drwala bez problemów rozprawiły się z resztą stawki, wygrywając 14 meczów i remisując jedno spotkanie. W rozmowie z nami trener Drwal opowiada m.in. o planach na następny sezon, realiach tarnowskiej piłki i tym, w jaki sposób futsal może pomóc na trawiastych boiskach.

 

***

„Łatwy i przyjemny” awans do IV ligi. Jakie są cele oraz oczekiwania dla beniaminka oraz trenera w nadchodzącym sezonie? Czy z obecną kadrą Metal stać na walkę o grupę mistrzowską?

Oczywiście głównym celem na ten sezon jest utrzymanie, to cel nadrzędny i na tym się skupiamy. Uważam również, że naszą ekipę stać na więcej i ciężką pracą będziemy do tego dążyli.

Rozegraliście dużą liczbę sparingów oraz spotkanie pucharowe z Unią Tarnów. Który z meczów trzeba jak najszybciej zapomnieć, a z którego wyniósł trener najwięcej pozytywów?

Jestem zdania, że nigdy nie można zapominać o żadnym spotkaniu. Z każdego meczu zawsze staram się wyciągać cenne informacje, nawet jeśli ma to być jedna dobra akcja. Dużo czasu poświęcam na analizę meczową różnorodnych szczebli rozgrywkowych, więc zawsze wyłapię coś, co można wprowadzić lub poprawić.  Zagraliśmy 10 meczów kontrolnych, w tym pojedynek pucharowy z Unią. Nie ma w tym przypadku, gdyż mieliśmy bardzo konkretny cel na wiosenną rundę – nasza młodzież miała zdobywać piłkarskie szlify przed nowym wyzwaniem. Mamy kilku doświadczonych zawodników, którzy biorą na swoje barki współpracę w szatni jak i na boisku z naszymi młodymi piłkarzami. Teraz pracujemy, aby okres niegrania w czasie pandemii w jakikolwiek  sposób zrekompensować. To był trudny czas dla nas wszystkich, ale im ciężej, tym  później może być piękniej. W najbliższy weekend zakończymy okres przygotowawczy sparingiem z drużyną U19 Stali Rzeszów.

Z lokalnych mediów wiemy, że pozyskaliście bramkarza Przemysława Łyczkę. Chłopak zwiedził trochę klubów jak na młody wiek, jednak za dużo nie bronił. Czy w Metalu „udźwignie” bluzę z numerem 1?

Przemek ma olbrzymi potencjał, który mamy nadzieję odpowiednio uwolni w naszej drużynie. Doskonale pasuje do naszej koncepcji i strategii, to wciąż młody oraz perspektywiczny zawodnik. Praca, praca i raz jeszcze praca plus pokora – to hasło, które zazwyczaj pomaga i w tym przypadku uważam podobnie.

Jak wiemy zwycięstwa budują, ale to po porażkach można nauczyć się najwięcej. Który z takich przegranych meczów dał Panu jako trenerowi największą lekcję?

Mnie zwycięstwa uczą więcej niż porażki, bo porażka jest czymś oczywistym, a zwycięstwo kusi tłumaczyć wynikiem. Jeśli coś robisz dobrze, a możesz lepiej, to znaczy, że jest się nad czym pochylić. Nie potrafię się zadowolić wynikiem i ci, którzy mnie znają bliżej, widzą, jak to przeżywam. Każdy mecz analizuję, nawet jeśli jest to gra wewnętrzna, i obserwuję reakcję zawodników. Pracuje siedem lat w piłce seniorskiej i na tę chwilę z każdego z sezonów, w tym z trzech awansów, zarówno na polu szkoleniowym jak i organizacyjnym nauczyłem się bardzo dużo.  Porażka jest cenna, bo wtedy widzisz reakcje szeroko rozumianego zespołu – kto po niej mówi ONI, a kto MY. Ze zwycięstwa uczysz się pokory jak i odkrywania głębszych pokładów możliwości zawodnika jak i zespołu. 

W Tarnowie jak i środowisku mamy masę szkółek oraz drużyn młodzieżowych. Jednak gdy popatrzymy na lokalne kluby, w większości borykają się one z brakiem młodzieżowców. W Metalu akurat ten problem nie występuje, ale niestety nie można ukrywać, że tego kłopotu w ogóle nie ma. Jak trener myśli czym to jest spowodowane? Młodzi chłopcy nie chcą grać po „niższych ligach” i wolą spędzać czas w inny sposób?

Z młodymi zawodnikami trzeba przede wszystkim indywidualnie rozmawiać. To jest fundament. Musisz poznać ich psychikę, sposób patrzenia na świat, priorytety. Każdy z nich ma inne pokłady wrażliwości, inaczej definiuje cele, szuka się w świecie i przyjmuje postawę buntownika, inaczej reaguje na stres, ma inną sytuację domową. Te tematy nie mogą być obojętne w szkoleniu i tym bardziej w piłce seniorskiej. Staram się dawać szansę każdemu, kto na nią zasłuży, z odpowiednim dla każdego marginesem błędu. Młodzież musi się uczyć poprzez grę, a to znaczy, że będzie błędy popełniać – taka jest droga rozwoju. Moim obowiązkiem jest im w tym pomóc nie tylko na boisku, jeśli tylko chcą. Nasz Klub w dzisiejszych czasach musi się spotykać z zawodnikiem w połowie drogi. Takie są dzisiejsze realia i nie ma się co na to obrażać.

Jak wytłumaczyć trenerom i innym osobom funkcyjnym w klubach, że futsal to nic złego i może tylko pomóc w trawiastych rozgrywkach?

Tłumaczyć można tylko wtedy, jeśli druga strona chce słuchać, merytorycznie rozmawiać lub się spierać. Wtedy dwie strony się rozwijają. Natomiast jak słyszę zaściankowe, zasłyszane argumenty powtarzane bez zastanowienia z „epoki Gierka” to odpadam.  Anglia, Francja, Niemcy, nie mówiąc o krajach południowych, wprowadzają zunifikowany system pracy w zakresie futsalu, bo chcą z niego czerpać. Wiele mitów przypisuje się futsalowi jak np.: liczne kontuzje. Ja wtedy pytam – jak się rozgrzewasz na hali i jak podchodzisz do samej rozgrzewki? Tu są zasadnicze różnice wynikające z choćby startów, hamowania i zmiany kierunku na twardej i tępej nawierzchni. Dodatkowo jedna hala ma parkiet, inna ma tworzywo sztuczne i tu też są wtedy zmienne w rozgrzewce. Jak planujesz stosunek czasu pracy do czasu regeneracji? Kolejny mit to „halowe nawyki techniczne”. Bzdura. Twoje wykonanie musi być bardzo dobre, ale schodzi na dalszy plan, jeśli jest podparte odpowiednią decyzją wynikającej z kontekstu meczowego czy na hali czy na parkiecie. Tego jest mnóstwo i to wymagałoby dłuższej, szerszej tematycznie w oparciu o konkrety rozmowy.

0:0 po paskudnym meczu, solidnej grze obronnej, lecz bez jakichkolwiek sytuacji strzeleckich, czy  jednak 3:3 i spotkanie obfitujące w ogromną ilość sytuacji podbramkowych z obu stron?

Zdecydowanie 3-3,nawet 5-5 i z wybronionym karnym przez nas w ostatniej akcji meczu. („Brzmi to jak dobra zapowiedź meczów przy Warsztatowej”)

Ostatnie pytanie, czy jest w stanie ktoś zagrozić Unii Tarnów w walce o 1 miejsce oraz kto w tym sezonie może okazać się czarnym koniem rozgrywek?

Trudno odpowiedzieć, kto może Unii zagrozić, nie chcę tego rozpatrywać. Bardzo kibicuje tarnowskim klubom i chciałbym, aby w tym mieście w końcu była piłka na szczeblu centralnym, przynajmniej w II lidze. Bardzo mocno wierzę we własny zespół i bardzo liczę, że to właśnie Metal okaże się niespodzianką tej ligi.

 

GA
Komentarze